جیم کری تو یه فیلمی بازی کرده که اسمش هست bruce almighty . تو این فیلم با این که خدا می شه نمی تونه یه کاری کنه که یه آدم دیگه دوسش داشته باشه. دیدینش؟ خیلی خنده داره...هه هه...هه هه هه...

در اتاقم گم می شوم
میان فال های حافظ
و سؤال هایی
که جوابشان را فقط تو می دانی و
بچه فال فروش های محله مان
که دیگر پول دار شده اند...

شب ها خوابم نمی برد
روزها چشم هایم خواب می بینند،
دست هایم لمس و بی حالتند
و پشتم قوز کرده است...
گوش هایم صداهای من در آوردیشان را
در مغزم بزرگ می کنند
و موهایم
نقش عصب هایی را بازی می کنند
که فکر ها را از هوا می گیرند
و در مخم فرو می کنند...

و لب هایم مدام زمزمه می کنند
                        که چقدر عشق تو خوب است
                              چقدر عشق تو خوب است...

یک انار روی تاقچه اتاقم هست

               




                  عاشق : آخیش... خیلی خوبی تو...
انسان مجهول الهویه : می شه دیگه قربون صدقه م نری؟
                  عاشق : چرا آخه..؟ من دوست دارم قربون صدقه ت برم...
انسان مجهول الهویه : از خودت دورم می کنی...
                  عاشق : اگه تو این جوری می خوای...

                                                      ***

                   معشوق :می دونی...شاید بعد از این حرفا...
    انسان مجهول الهویه: نه... دوست دارم راحت حرف هات رو بزنی.
                    معشوق : وقتی یه آدمی خیلی احساسیه...
                    معشوق : ممکنه احساساتش رو خیلی بزرگ کنه...
    انسان مجهول الهویه : باشه... آدم می شم.
                    معشوق : اینا رو چون دوست دارم می گما...

                                                      ***


                     دوست : چرا... چرا باید انقدر ما شبیه هم باشیم؟
    انسان مجهول الهویه: ... من خیلی دوست دارم لعنتی...
    انسان مجهول الهویه: بعضی وقتا فکر می کنم بدون عشق می تونم زندگی کنم...
    انسان مجهول الهویه: ولی بدون تو نه.
                     دوست : کثافت...موی تنم سیخ شد.
                     دوست : حالا خوبه باز همدیگه رو داریم لامصب...
    انسان مجهول الهویه: خوبه که آدم بتونه لا اقل حرفاشو به یکی بزنه.




پ ن : انسان مجهول الهویه واقعاً مجهول الهویه س.
پ ن ۲ :می دونم مطلبم بی معنیه.
پ ن ۳ : از آقای محسن مخملباف و کتاب نوبت عاشقی به هیچ وجه متشکر نیستم.
پ ن ۴ : وقتی بامزه می شم خیلی گه می شم نه؟

Umit جان شرمنده که باز از خود وبلاگ تو وبلاگم می نویسم... ولی واقعاً در تعجبم که چرا مطلب قبلیم حتی یه کامنت هم نداشت...

نزدیک می شویم .
درست مثل آیینه و جیوه.
ولی حیف ...
به من پشت کرده ای
   و من هیچ وقت،
            هیچ وقت خودم را در تو نخواهم دید.
             

سی دی ها از نوار ها بهترن.هم از نظر کیفیت...هم زیبایی... اصلاً هوس انگیزن... آدم می خواد ورشون داره و یه جوری بالاخره بفهمه توشون چیه.  نوار ولی ممکنه یه عمر بیفته یه گوشه و کسی نره سراغش... حتی کیفیتش بعد یه مدت دیگه  خیلی پایین می آد... می گن هوا داره. ولی همون هم بعضی وقتا حال می ده... آدم رو یاد یه سری خاطره می ندازه...

نمی خوام سی دی باشم. دوست دارم یه نوار قدیمی باشم.از نوع هوادارش. که هر دو سه سالی یک بار می ذاریش تو ضبط... و موهای تنت سیخ می شه. سرت رو تکون می دی.استپ رو می زنی. مشغول سی دی هات می شی...

می دونی جوادترین چیز دنیا چیه؟ آره عشقه.همون طور که جوادترین فعالیت دنیا وبلاگ نویسیه.همه عاشق می شن...و همه وبلاگ می نویسن. بعضی ها هم این کارا رو نمی کنن.خب لابد جواد نیستن.


طی اقدامات خیلی جوادی در وبلاگم راجع به عشق می نویسم. وقتی از اولین عشقم خیلی گذشت هر چی زور زدم یادم نیومد حسم چه شکلی بود... می خوام بعداً اینا رو بخونم.هر چند می دونم که باز هم نمی فهممشون بعدها.همون طور که تو الان نمی فهمی...


یه دوستی دارم که می گفت آدم وقتی کسی رو دوست داره اذیتش می کنه.هر چی بیش تر دوسش داره بیشتر اذیتش می کنه.اون موقع حرفش به نظرم ضد و نقیض بود. روشنفکر بازی بود... ولی حالا می فهمم. می بخشی اگه عاشقتم... 




می خوام که اذیتت نکنم. ولی نمی تونم دوست نداشته باشم. از عذر خواهی هم بدم می آد...ولی می بخشی که این پست انقدر جواده... هر چند..شاید هیچ وقت نخونیش.

استاد مبنی صدا شناسی : بعضی معقوله ها به خودی خود هستن. ما فقط درکشون می کنیم. بهشون می گیم فیزیکی.یعنی چه ما باشیم و چه نباشیم اونا هستن. موجودیت مستقل دارن. ولی بعضی مواقع یه سری چیزها رو تعریف می کنیم.مثل رنگ. سبز در واقع سبز نیست... ما برای این که بتونیم درکش کنیم و راجع باهاش با هم حرف بزنیم می گیم سبز. نت هو همینه... زیر و بمی در واقع از فرکانس... اون وقت می شن فیزیک روانی...


استاد آواز: ببین...نت تو فضا هست... تو لازم نیست دنبالش بگردی... فکر کن خودش می آد و بهت برخورد می کنه. تو فقط می خونیش. دستکاری نکن حنجره ت رو...نت خودش می آد...


تو کلاس ها هم باید به تو فکر کنم. دست خودم نیست... توی فضاست. می آد و بهم برخورد می کنه...نمی دونم.عادت می کنم به این که فکر کنم بهت. غیر عادی نیست. انم با گهم قاطی شده... مسائلم زیادی جزئی شدن. به خاطر همین نمی تونم وبلاگ آپدیت کنم. ولی فکر می کنم اگه بغلت کنم همه چیز حل می شه.. هه!


از فلسفه حالم به هم می خوره... ولی دارم فکر می کنم که شاید عشق هم  یه معقوله ی فیزیکی باشه...

- می دونی... من... راستش...عاشقتم.
- چاکرتم...لطف داری... مخلصیم بابا...این حرفا چیه...

سکس از بچگی ام می گیرد و بالا می رود...

دستت را می گیرم
پایین می برمت
تا بچگی ام
و در بچگی ام دوستت دارم،
دوست داشتن از بچگی ام بالا می رود...

   

    خیانت بزرگ شده ی دوست داشته نشدن است
     من متهم  به عشق های از اول شکست خورده ام
                       این گونه تمام عشق هایم جاودانه اند...

 

روز را با تو ام
                   دوستیم و می خندیم
                   دست می دهیم و می خندیم
                    حرف می زنیم و می خندیم...

شب را تنهایم
                    عاشقیم و هیچ نمی گوییم
                     می بوسیم و هیچ نمی گوییم
                      حرف نمی زنیم و هیچ نمی گوییم،
                                                                          هیچ

شب ها دچار عشقی هستیم که نمی دانی.

تا بچگی مان پایین می رویم،
تا آنگاه که بدون آن که بفهمیم می خندیم
بدون زبانی برای فکر کردن،

شب را تنهایم
     
                    از سکس می گیریم و پایین می رویم
                     تا آن گاه که بدون آن که بفهمیم دوست می داریم
                      بدون زبانی برای خیانت،
                                              خیانت کوچک شده...



           دستت را می گیرم.
          می خندیم.

داشتم  فکر می کردم که چرا باید دست آدما رو روی چشمم بذارم...چرا فکر می کنم این یعنی دوست داشتن حقیقی... می دونی یاد چی افتادم؟ هه!اون روز تو آمفی تئاتر. سمت چپم نشسته بودی. دستت روی شونه م بود.داشتیم توجه می کردیم به قضایا مثلاً... نمی دونم... تو فکر بودم. یه لحظه احساس کردم داری نگام می کنی. برگشنم سمتت.فهمیدم مدت هاست داری نگام میکنی.دستت رو از روی شونه م بر داشتی و گذاشتی روی چشم راستم.مثل این که بخوای بگی من نگا نمی کنم. حواسم پیش توه. تو هم نگا نکن.پیشونیم رو گذاشتم روی شونه ت. باز هم دستت رو بر نداشتی.حرکتت رو اشتباه ترجمه کرده بودم.(مثل کاری که همه در مورد حرکات من می کنن) احساس دوست داشته شدن می کردم.و مثل تمام مواقعی که آدم واقعاً احساس دوست داشته شدن می کنه توی دلم یه چیزی وول می خورد... یه چیز سرد که باعث می شه آدم چشاشو ببنده...



دیگه دست هیچ کس رو رو چشمم نمی ذارم.

من و تو
            سوار یک الا کلنگ خیلی خیلی بزرگیم


وقتی که بالایی
   افق ها را نگاه می کنی
   و لبخند می زنی...

پاهایم را می کوبم
بلند می شوم
پایین را نگاه می کنم
و نمی بینمت...

وای،
       چه قدر سنگینم
                 سنگین...


قوانین نیوتون
باز بر ضد من اجرا می شوند،
پایینم می کشند
و چه قدر پاهایم درد می گیرند
وقتی می خواهم الاکلنگ را موازی نگه دارم.

زورم تمام می شود...
                 سنگینم...
                      سنگین...


بالا می روی .

به دو دنیای احمقانه تقسیم می شوم.



دنیای احمقانه ی اول

   که در آن حوادث دنباله ی یکدیگرند
   و آدم ها وام دار قبلی ها.
   هیچ چیز جبران پذیر نیست
   و چون همیشه تقصیری هست
   ناچار کسی باید مقصر باشد...



دنیای احمقانه ی دوم

   که در آن حوادث می توانند تکرار بشوند
   آدم ها از رفتارمان با خودشان آگاه نمی شوند
   هیچ وقت برای اعمالت مقصر نیستی
و همه چیز بالاخره در دنیای احمقانه ی اول خواهد ریخت...



                                          ***

در آفلاین هایم دوستت دارم.
وقتی که آدمک من لبخند می زند
و آدمک تو در دنیای احمقانه ی دوم به سر می برد.

در آفلاین هایم مقصر نیستم،
چون که هیچ وقت از رفتارهایم آگاه نمی شوی...
و چه قدر بی دغدغه دوستت دارم...


                                          ***

آفلاین هایم را دیر بخوان.
در فاصله ای احمقانه
  میان دو دنیا...

- سلام ... خوب هستین...
- سلام...چطوری؟ نیستش با مامانت اینا رفته بیرون...
- اِ؟ هیشکی به من هیچی نگفت... البته خواب بودم...خب خوب هستین شما؟
- دیشب تو توی خوابم بودی...
- اِ؟ جداً؟ خب چیکار می کردم؟!
- یادم نیست فقط یادمه که بودی...
- هَه!...خب؟
- یه پیشیه بود که هی می مالید خودشو بهم لوس می کرد خودشو..
- ...
- آره... که ببرمش با خودم جا بدم یه جورایی بد بخت بود منم می گفتم من که جا ندارم آخه کجا ببرمت...
- خب؟
- هیچی دیگه... انقد ناراحت شدم...
...
- پس زنگ می زنم موبایلش دیگه... شرمنده مزاحم شما هم شدم...
- خواهش می کنم...سلام برسون به مامان اینا...
- چشم بزرگیتون رو می رسونم...خوشحال شدم صداتونو شنیدم...خدافظ.
- خدافظ.
- راستی! اون گربه خود من بودم ... یعنی...الو!


دیگه قطع شده بود.

تصمیم گرفتم احساساتم را ابراز نکنم.