سی دی ها از نوار ها بهترن.هم از نظر کیفیت...هم زیبایی... اصلاً هوس انگیزن... آدم می خواد ورشون داره و یه جوری بالاخره بفهمه توشون چیه.  نوار ولی ممکنه یه عمر بیفته یه گوشه و کسی نره سراغش... حتی کیفیتش بعد یه مدت دیگه  خیلی پایین می آد... می گن هوا داره. ولی همون هم بعضی وقتا حال می ده... آدم رو یاد یه سری خاطره می ندازه...

نمی خوام سی دی باشم. دوست دارم یه نوار قدیمی باشم.از نوع هوادارش. که هر دو سه سالی یک بار می ذاریش تو ضبط... و موهای تنت سیخ می شه. سرت رو تکون می دی.استپ رو می زنی. مشغول سی دی هات می شی...
نظرات 4 + ارسال نظر
[ بدون نام ] شنبه 25 مهر‌ماه سال 1383 ساعت 06:09 ب.ظ

تلگراف برای ماکان خوش شانس:
اگه ادم نوار باشه و فقط یه اهنگ داشته باشه، تازه اون یه اهنگ هم یه جایی وسط نوار باشه، هیشکی حوصله نمیکنه بگرده پیداش کنه... اما اگه سیدی باشی یه راست میره سراغش... تازه اگه نوار باشی باید ۲ رو داشته باشی. شایدم برای اینکه خالی نباشی روی دوم هم کپی روی اول باشه...و بعد از چند سال کسی که هر چند وقت یکبار گوشت میده میبینه که کیفیتت داره هی میاد پایین، اونوقت تصمیم میگیره که بریزدت روی سیدی تا از بین نری...

پریسا یکشنبه 26 مهر‌ماه سال 1383 ساعت 02:57 ق.ظ

اره مخصوصا اگر اولد سانگز باشی که حرف نداری

شاپور سه‌شنبه 28 مهر‌ماه سال 1383 ساعت 03:32 ق.ظ

من نوارو ترجیح میدم .... چون راحت نمیره ترک بعد

ثمین سه‌شنبه 28 مهر‌ماه سال 1383 ساعت 09:28 ب.ظ

نوار خاطره انگیز تره تا سی دی!
خاطره انگیز ناک باش !

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد