فکر می کنم وقت هایی که دوستت دارم باید بیش تر از همیشه از خودت متنفر باشی. تنها تو می دانی...استاد دانشمند آینده...وقتی که به خاطر کج نشستنت آستین چپ کاپشنت کوتاه شده و نمی توانی جا به جا شوی،چون اگر در را بیش تر باز بگذاری ممکن است راننده غر بزند یاد من بیفت. هنرمند افتخارآفرین آینده...اگر کسی آن قدر به من نیاز داشت که گریه می کرد...مخصوصاً اگر گفته بودم من که اینجام!..من که اینجام برای چی...یادم نیست...برای چی بغلم می کنی یا برای چی گریه می کنی...شاید برای چی گریه می کنی ولی منظورت همان برای چی بغلم می کنی...نمی دانم.نمی دانم در سرم چه می گذرد. شاید من هم سعی می کردم از دستش خلاص شوم..به ازای هر روز که خورشید طلوع می کند به شما امتیاز می دهیم...دیگر آستینم را فراموش کرده ام. وقتی دور زد باید چشمانم را کامل باز کنم.وقتی دوستت دارم بیش تر از همیشه از خودم متنفرم.سرم از خواب درد می کند ولی خوب شد حداقل...