با آن تساوی میان معادله ها مشکلی ندارم،
درد من از این مجهول های بیخودی ست،
که هی این طرف و آن طرفشان می پرند.

روی استحکام پرانتزها بیش از این نمی شود حساب کرد...



                             ***


برای سال تحصیلی جدید،
دفتر های کهنه را
دوباره استفاده می کنم.
چسب می زنم ورق های قبلی را
و بقیه را می نویسم.
تا چه کسی
چه وقتی
چسب ها را باز کند...


                              ***



کفک می زنم.
تساوی های فنر دار،
تساوی های چوبی،
تساوی های فلزی،
تساوی های خوشخواب...
روی همین تساوی ها فاسد می شوم.
دیدن این فاحشه خانه
آن قدر لطفی ندارد
که بخواهی چسب ها را باز کنی...
فقط کاش تمام معادله ها را
با خودکار حل کرده بودی،
یا لا اقل پرانتزها را...