تو
   آلیسی
       در سرزمین عجایب،
     سرگرم
         با عجایب هزارگانه ات.


و من
    یک آدمم  
       در گوشه ای از گوشه های سرزمین پهناورت،
                    عادی
                          و تکراری...



آدمی که می داند
            تمام راه هایش از سرزمین تو می گذرد
                                    و به رم ختم می شود.



                          ***



 پرتوقعم.


 غریبه ای که می داند خیلی نمی شود رفت
                              و بیش از این نمی توان ماند.

           رها کن سرزمینت را،
            با من به رم بیا،
                      به سرزمین آدم های عادی
                                                و تکراری...