اُرکات
می توانست بهانه ای باشد
که چهره ام را خواه ناخواه
هر چند وقت یک بار
(در پروفایل خشک و خالی ات)ببینی...
(به شرط این که آنقدر خوش شانس باشم
که جزو آن هشت نفر قرار بگیرم...)
اُرکات
اکنون تنها انتظاری بیهوده ست،
برای مردی که...
(هر چند قول داده ای ولی)
هیچ وقت به دعوتش جواب مثبت نخواهی داد.
پ ن : هنوز مریضم.
پ ن : حوصله ی ویرایش ندارم.نگین چرا انقدر پرانتز داره.
امیدوارم حالتون بهتر شده باشه من توی نظرات شعر ۱۳ ابان یک چیزهایی از شما خواستم اگه حالتون بهتر شد لطف میکنید جواب بدید ؟ امیدوارم روحتون خوب باشه چون به نظر من اگه روح خوب باشه جسم هم خوب میشه منتظر جواب هستم خدانگهدار
بله.خوندمشون.لطف که...خیلی دارین.ایمیلتون رو کامل ندادین...حالم هم بهتره...مرسی.:)شعرتون هم...واقعاً( بی تعارف) قشنگ بود.
به سختی وبلاگت رو باز کردم . امیدوارم بهتر شده باشین .
نکه خیلی هم ریختت تو ارکات معلومه!!!؟
به هر حال ارکات مزخرفه!
ایول