یکی هست که شبیه منه . می تونم این رو حس کنم.دو سه بار فقط باهاش چت کردم. ولی این رو می فهمم. آمریکاس.می دونم که حالا حالاها نمی بینمش... ولی حرفای خوب می زنه. از اون حرفا که ازشون فرار می کنم. می گه که تنهاس. دوست دارم که تنهاییش رو پر کنم.هه . چت می کنم.می گه که دنیا کلاً تخمیه. هر جا که باشی. از این حرفش می ترسم. چون شبیه منه. اینو حس می کنم.

به رفتن فکر می کنم. می خوام ادای آدمای منطقی رو در بیارم. می خوام به آدما فکر نکنم مثلاً. به تنهایی.

امشب یه بچه ی خیلی بانمک رو دیدم.دختر بچه ی دو ساله.یه شعر خوند که با دویدم و دویدم شروع می شد.دویدم و دویدم ، به قلکم رسیدم... آخرش این جوری بود که قلکش رو می شکونه و توش فقط یه سوسک کوچیکه.


به رفتن فکر نمی کنم.