امشب یه بچه پیشمه که خیلی دوسش دارم . الان روی تختم دراز کشیده ( و مثل یه بچه!!) خوابیده...

خیلی متأسفم که نمی تونم مادر باشم . اولین عشق آدم مادرشه. هر چند این عشق هم مثل همه ی عشق ها از بین می ره... ولی توش اطمینانی هست که ( مثل بقیه ی عشق ها) از بین نمی ره... کاش می تونستم مادر باشم...

می رم بخوابم.

                                            
نظرات 6 + ارسال نظر
حودکار آبی دوشنبه 29 تیر‌ماه سال 1383 ساعت 04:15 ق.ظ

مادر بودن قشنگ ترین حس دنیاست .

ا دوشنبه 29 تیر‌ماه سال 1383 ساعت 04:30 ق.ظ

بهشت دوشنبه 29 تیر‌ماه سال 1383 ساعت 08:18 ق.ظ http://paradise1979.blogsky.com

شاید یه روز هم مادر شدی نمیدونم شاید هم پدر ولی احساس هر دو نسبت به فرزند یه جوره هم پدر و هم مادر حاضرند جونشان را برای فرزند بدهند تا یک لحظه ناخوشی اونو نبینند

موفق باشی

به من هم سر بزن

نیما دوشنبه 29 تیر‌ماه سال 1383 ساعت 09:03 ب.ظ

خب به من چه!!!مغزم ترکید انقدر که فکر کردم چی بنویسم!!!یه جوری مینویسی که نمی شه کامنت گذاشت...

بامداد دوشنبه 29 تیر‌ماه سال 1383 ساعت 11:26 ب.ظ

میگم خیلی ناز نه ؟

فدیک سه‌شنبه 30 تیر‌ماه سال 1383 ساعت 03:31 ب.ظ

سلام حالا بچه رو برداشتی بعد خوابیدی یا خودت رو پرت کردی رو تخت؟؟

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد